“Happy New Year to all, including to my many enemies and those who have fought me and lost so badly they just don’t know what to do. Love! (Donald J. Trump)”

Ja ja, we hadden er zin in, aan het begin van het seizoen. En aan bravoure ontbrak het ook niet! Al snel vonden we allen ‘team Awesome’ wel een passende naam voor onze appgroep, en na de eerste wedstrijden voelden we ons steeds ‘awesomer’. De resultaten waren goed, en ook na de wedstrijden was het awesome…

Vervolgens werden de dagen steeds korter, de files steeds langer en het weer steeds kouder. Links en rechts lag een kleine winterdepressie op de loer en het leek wel alsof onze tegenstanders zich steeds harder gingen verzetten tegen ons vroege seizoenssucces. Er werden huurlingen uit het Oostblok opgeroepen (‘t Veen had een belachelijk sterke Pool die halverwege het seizoen aansloot, 7-1 verlies), kinderhockeyteams opgetrommeld (uur vertraging in de wedstrijd tegen Hercules, 7-1 verlies) en even leek ook vandaag dat hekkensluiter Leerdam zich maximaal zou gaan verzetten. De hele opstelling werd omgedraaid en er warden shuttels tevoorschijn gehaald met de onheilspellende naam ‘Ammo 2.0’.

Jonge tegenstanders

Het zeer jonge team waar we tegen speelden (drie van de vier spelers was nog geen 20) heeft de toekomst. Bij de thuiswedstrijd hadden we al gezien dat ondanks de laatste plek er toch gevaarlijk goed gebadmintond werd. Puntverlies lag op de loer… Ook had Lisa zich afgemeld, en konden we dus geen gebruik maken van haar linkshandige crossdrops aan het net waardoor tegenstanders vaak uit pure bewondering het gebouw verlaten. Dus er moest echt gevochten worden, door onze DVS-veteranen Leonie en Els.

Maar juist op dit moment, stond ons team collectief op; tot hier en niet verder! Geen tegenvallers meer, we rechten de rug en zetten onze schouders er onder. En er was werkelijk geen houden aan. Het ene punt na het ander kwam binnen. Voor de tegenstander ging het allemaal vlot bergafwaarts, dit is ongeveer hoe het voor hen eruit gezien moet hebben (wat een snelheid toch, die Ramon):

Na twee strakke dubbels mocht Ramon het laten zien tegen een van de broertjes De Weerd. Zijn ervaring en voorbeeldige spel maakte ons allemaal blij. (Of was het de bitcoinkoers, Graham?)

Tja de single van Els was weinig historisch. Dat Els geen singelaar zou zijn is al jaren een misvatting, maar vandaag was het ook echt niet nodig. Haar tegenstander had besloten dat iedere stap er een teveel was en koos voor een loopgraventactiek. Ze kwam er achter dat ze een bereik van ongeveer een meter had en het veld toch echt wel wat groter is…

Na ook zelf een wat mindere fase te hebben gehad, trad ik vandaag compleet ‘zen’ aan op de baan voor de single. Wat een verschil als je je gewoon totaal geen zorgen maakt en het vanaf het eerste moment ziet zitten! Als een elfje ging ik over de baan en sloeg hem het NeverNeverland in. Heerlijk!

Tja, dan Leo nog. De tegenstander van Leonie had het onzalige idee om te proberen harder te slaan dan onze Leo. Niet slim. Ze kwamen nog harder terug…en in twee knappe sets was het gebeurd. Mooie pot, Leo!

Ramonbewonderaars op de bank.

De eindstand

Na twee mixen waar verder weinig over te melden was, eindigde deze Leerdammer-rollercoaster met 8-0! En staan we weer op een lekker plekje in de bovenkant-middenmoot.

“It was awesome, believe me. Let’s make DVS 1 great again!”

Joost Berkvens